Για τους μικρούς μας πρίγκιπες..

Δημητράκης, ετών 7 : "Φίλε μου, την αγαπάω.. αγαπάω τη Ζωή.. Είναι κακό αυτό;"
Nικόλας, ετών 7: "Αυτή σε αγαπάει ...;"
Δημητράκης: " ... ναι , μ’ αγαπάει κι αυτή .. μου το είπε.. αγαπιόμαστε.."
Νικόλας: " ε τότε.. δεν είναι κακό.. καλό είναι..."

"Ενήλικη" συζήτηση μεταξύ ανθρώπων αληθινών.. μεταξύ παιδιών..

Παιδιών που ήδη αντιλαμβάνονται πως δεν αρκεί μονάχα να αγαπάς, αλλά και να σ’ αγαπούν.. και πως αυτό ίσως και να μην είναι αυτονόητο..

Παιδιών, που χαμογελούν χωρίς λόγο, που αναζητούν την αλήθεια, την στοργή, τη ζεστασιά, τις μοναδικές στιγμές που δικαιώνουν τη ζωή..

Παιδιών.. ανθρώπων με βλέμμα διάφανο, και με χέρια απλωμένα..

Παγκόσμια ημέρα του Παιδιού, η σημερινή.. του νεογέννητου, του παιδιού, του εφήβου.. Μια ακόμα ημερομηνία, ή .. μια μέρα προσπάθειας να έρθουμε αντιμέτωποι με τα όνειρα τους για ένα καλύτερο αύριο, για ίσες συνθήκες διαβίωσης σε έναν καλύτερο κόσμο...;

Δυστυχώς, μια μέρα δεν αρκεί.. Δεν αρκούν ίσως, ούτε τα γεγονότα με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, για να μας ευαισθητοποιήσουν..

Ας θυμόμαστε ωστόσο, πως ο άνθρωπος έχει αναφαίρετα δικαιώματα, από τη στιγμή που έρχεται σ’ αυτό τον κόσμο.. Δικαίωμα στην υγιή διαβίωση, στη ζωή, στην εκπαίδευση..
Γιατί η αυτονόητη έννοια της "διαβίωσης να δίνει την θέση της στον αγώνα «επιβίωσης» για κάποια παιδιά..;"

Γιατί να μην μας ευαισθητοποιεί η τραγική πραγματικότητα, της παιδικής και καταναγκαστικής εργασίας, της κακοποίησης, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, του υποσιτισμού, της έλλειψη στοιχειώδους εκπαίδευσης και υγείας, της παιδικής δουλείας, του θανάτου..;

Ας γίνουν όλα όσα ζήσαμε τις τελευταίες μέρες, η αφορμή για να ανταποκριθούμε στην ανάγκη τους.. Να συμμετάσχουμε στην προσπάθεια, και να φτιάξουμε έναν υγιή κόσμο για να ζήσουν, να μεγαλώσουν, να ερωτευτούν, να ονειρεύονται..

Ας τους αφήσουμε χώρο, να είναι οι μικροί μας πρίγκιπες.. γιατί κι εμείς το χρειαζόμαστε..



"Sweet innocent child, with your open eyes,
you΄ve seen us foul,
we really are
And I know that we will be tomorrow to their
how can held this glory day?
And I wish that this world will embrace you from magic stars and mystery...
My open heart...

Why did we make it so hard, this life is so complicated
until we see it through the eyes of a child..."

PS. Ο Αλέξανδρος που τόσο άδικα χάθηκε, έλεγε πως αισθανόταν ασφαλής που ζούσε στο Ψυχικό, μιας και εκεί υπήρχε πολύ καλή αστυνόμευση..
Μου θυμίζει αυτή την εικόνα..

Είμαστε μαζί σας..

Mάιος 1986 - Μάνου Χατζιδάκι

"..Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν ...ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος». (...)

Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ."

Ντοκουμέντο συγκλονιστικό.. και πόσο επίκαιρο.. Γιατί να είναι και διαχρονικό; Γιατί ;

P.S. Aκούστε απόσπασμα από τη συνέντευξη της Λ.Κανέλη στο δελτίο του Mega..

"Ο φόνος αυτός είναι πολιτικός φόνος..."

Απόσπασμα από κείμενο του Στάθη Σ. (stathis@enet.gr) στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.. Ολόκληρο θα το διαβάσετε στο blog της Βάσως..

"...Εγινε φόνος, αναίτιος, εν ψυχρώ και πήρε η Αθήνα φωτιά. Μετά η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, τα Γιάννενα, το Ηράκλειο, η Κομοτηνή και οι καρδιές μας. Φωτιά δίκαιη!

Που εκφράζει όλους αυτούς τους πρίγκιπες πιτσιρικάδες, που τους αφήκανε χωρίς προσδοκίες, που τους φτιάξανε μάντρες για δουλειά με 500-700 ευρώ, που ύστερα από δέκα χρόνια θα τα κάνουν 850, που τους φτιάξανε μαντριά-κανάλια στην τηλεόραση να βλέπουν αηδίες, που τους καταδικάσανε στην ανεργία, στην ευέλικτη εργασία, που τους δουλεύουνε, τους έχουνε φορτώσει ένα κάρο μπαρούφες.

Κι ανάψαν τα τοπία! Και πήρε η φωτιά παραμάζωμα, τον εμποράκο, τον μεροκαματιάρη, τον γείτονα, τον ψιλικατζή -αυτοί φταίνε;
Τράπεζα είναι ο μπακάλης ή ο παιχνιδάς και του ρημάζεις τον κόπο;
Από πού παίρνεις το δικαίωμα για βία δίχως στόχο;
....

Βγήκε χθες ο κ. Πρωθυπουργός κι εξέφρασε τη λύπη του. Δήλωσε, ανάμεσα στα άλλα, ότι «η πολιτεία θα πράξει, όπως οφείλει, ό,τι είναι δυνατόν ώστε η χθεσινή τραγωδία να μην επαναληφθεί». Δηλαδή δεν θα ξαναπυροβολήσουν μπάτσοι Τσιγγάνο στο σβέρκο είτε μέσα είτε έξω απ' το ντατσούν; δεν θα ξανακατεβάσουν τα βρακιά μετανάστη να τον κατουρήσουν εν Μέση Οδώ οι θαυμαστές της μπατσανδρείας; δεν θα ξανακυνηγήσουν φτωχοδιάβολο έως θανάτου από... γκρεμοτσάκισμα; δεν θα ξανακινηθούν ζαρντινιέρες εναντίον φοιτητών να τους πλακώσουν στο ξύλο; Σίγουρο;

Ο φόνος αυτός είναι πολιτικός φόνος.
Τον διέπραξε μια χώρα ξεχαρβαλωμένη. Δηλαδή η κυβέρνησή της.
Οπου οι ευθύνες πάντα διαχέονται. Οπου η μαζική εθνική μας ψυχανάλυση από τους τηλεοπτικούς μαϊντανούς κάθε βράδυ στις οκτώ είναι η μόνη μας διακυβέρνηση. Οπου η επικοινωνιακή αντιμετώπιση είναι το καλύτερο που μπορούμε να επιδείξουμε σε μια χώρα που σπάνε τα σπυριά της το ένα μετά το άλλο και κάθε υπόθεση «κλείνει» με το ξέσπασμα μιας άλλης. Οι υποκλοπές έκλεισαν την υπόθεση Σινούκ, τις υποκλοπές οι φωτιές, τις φωτιές
η υπόθεση Ζήμενς, τη Ζήμενς το Βατοπέδι, το Βατοπέδι ο φόνος κι αύριο Κύριος οίδε (πιθανόν και ο κ. Καρχιμάκης) τι μας ξημερώνει, σε όσους δηλαδή θα ξημερώσει, αν δεν μας φάει λάχανο ο μπάτσος που μας φυλάει, αν δεν μας κάψει ο αυτόκλητος σωτήρας μας, αν δεν πάθουμε εγκεφαλικό από τους τηλεοπτικούς μας μαϊντανούς κι αν δεν επινοήσουν τα γκόλντεν μπόις κάποιο ακόμα τοξικό κόλπο για το καλό τους.
........

Εχουν αποξενωθεί οι πολίτες απ' την πολιτική. Κι απ' όσους απέμειναν, το πολύ κοπαδίτες κι οπαδοί του δικομματισμού οι περισσότεροι, διχασμένοι μεταξύ τους οι αριστεροί -τι μένει;
Φόνοι και φωτιές. Φθόνος και φόβος.

«Κλέφτες κι αστυνόμοι», μια φάρσα που υποκαθιστά και ευτελίζει την τραγική μας πραγματικότητα..."

Thanx vbesiou..

" Άλλο η εικόνα, άλλο η πραγματικότητα.."

Αυτό είχε να δηλώσει ο -παραλίγο παραιτηθέν- Υπουργός μας..

Δεν καίγεται η Αθήνα.. Η αστυνομία προφυλάσσει τα πάντα.. Οι πυρκαγιές σβήνουν αμέσως αφού φύγουν οι κάμερες.. Δεν υπάρχει κίνδυνος για κανέναν άνθρωπο.. Οι περιουσίες έχουν διαφυλαχθεί, όπως άλλωστε είχε υποσχεθεί ο Πρωθυπουργός μας.. Θα μπορούσαν πολύ περισσότερα πράγματα να βρίσκονται " υπό διακινδύνευση ".. Δημοκρατία Παντού.. Καλά είμαστε δηλαδή..

Καλά κρασιά, λέω εγώ.. Αχρηστία.. Αναξιοπιστία σε όλα.. στα λόγια, στις ενέργειες, στις αντιδράσεις..
"Επικοινωνιακά τρικ" τέτοιες ώρες.. "Ασύμμετρες απειλές" παντού..

Ποιόν κοροιδεύουν δεν ξέρω.. Τα μάτια μας, τις ψυχές παιδιών, τις ζωές ανθρώπων.. Οι "φρουροί" μπορούν να ξυλοκοπούν και να δολοφονούν παιδιά.. όμως στέκουν ανήμποροι απέναντι στο καθήκον τους.. Το πραγματικό καθήκον τους, να διασφαλίζουν την τάξη.. Και η πόλη καίγεται..

Και "ξεχνιέται" ο θάνατος μιας ψυχής μπροστά σ’ αυτή την καταστροφή.. Και "ξεχνιέται" η σημερινή μαθητική διαδήλωση που με ψυχή και συνθήματα, μας απέδειξε πως η ερχόμενη γενιά, δεν κρύβεται μέσα στα παπλώματα..

Δείτε εδώ φωτογραφίες που το Reuters μεταδίδει σε ολόκληρο τον κόσμο..

Αυτοί είμαστε.. ;

Από το blog του φίλου Παναγιώτη δανείζομαι το παρακάτω ντοκουμέντο, το όποιο ανατριχιαστικά μας αποδεικνύει την πραγματικότητα..
"Διμοιρία των ΜΑΤ χτυπάει 15χρονα παιδιά, ντοκουμέντο το οποίο μετέδωσε ο ΑLPHA Radio και ο δημοσιογράφος Γιώργος Κακούσης και πιθανόν να μην ακούσατε/ετε από τις αντικειμενικές τηλεοράσεις..."

Ακούστε εδώ..

« Αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο. Αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο ... » , Γ.Ρίτσος

Foto by Associated Press

21 Economic Models explained with Cows - 2008 update

SOCIALISM

You have 2 cows.
You give one to your neighbour.

COMMUNISM

You have 2 cows.
The State takes both and gives you some milk.

FASCISM

You have 2 cows.
The State takes both and sells you some milk.

NAZISM

You have 2 cows.
The State takes both and shoots you.

BUREAUCRATISM

You have 2 cows.
The State takes both, shoots one, milks the other, and then throws the milk away...

TRADITIONAL CAPITALISM

You have two cows.You sell one and buy a bull.
Your herd multiplies, and the economy grows.
You sell them and retire on the income.

SURREALISM

You have two giraffes.
The government requires you to take harmonica lessons

AN AMERICAN CORPORATION

You have two cows.
You sell one, and force the other to produce the milk of four cows.
Later, you hire a consultant to analyse why the cow has dropped dead.

ENRON VENTURE CAPITALISM

You have two cows.
You sell three of them to your publicly listed company, using letters of credit opened by your brother-in-law at the bank, then execute a debt/equity swap with an associated general offer so that you get all four cows back, with a tax exemption for five cows.
The milk rights of the six cows are transferred via an intermediary to a Cayman Island Company secretly owned by the majority shareholder who sells the rights to all seven cows back to your listed company.
The annual report says the company owns eight cows, with an option on one more.
You sell one cow to buy a new president of the United States, leaving you with nine cows.
No balance sheet provided with the release.
The public then buys your bull.

A FRENCH CORPORATION

You have two cows.
You go on strike, organise a riot, and block the roads, because you want three cows.

A JAPANESE CORPORATION

You have two cows.
You redesign them so they are one-tenth the size of an ordinary cow and produce twenty times the milk.
You then create a clever cow cartoon image called 'Cowkimon' and market it worldwide.

A GERMAN CORPORATION

You have two cows.
You re-engineer them so they live for 100 years, eat once a month, and milk themselves.

AN ITALIAN CORPORATION

You have two cows, but you don't know where they are.
You decide to have lunch.

A RUSSIAN CORPORATION

You have two cows.
You count them and learn you have five cows.
You count them again and learn you have 42 cows.
You count them again and learn you have 2 cows.
You stop counting cows and open another bottle of vodka.

A SWISS CORPORATION

You have 5000 cows. None of them belong to you.
You charge the owners for storing them.

A CHINESE CORPORATION

You have two cows.
You have 300 people milking them.
You claim that you have full employment, and high bovine productivity.
You arrest the newsman who reported the real situation.

AN INDIAN CORPORATION

You have two cows.
You worship them.

A BRITISH CORPORATION

You have two cows.
Both are mad.

AN IRAQI CORPORATION

Everyone thinks you have lots of cows.
You tell them that you have none.
No-one believes you, so they bomb the **** out of you and invade your country.
You still have no cows, but at least now you are part of Democracy....

AN AUSTRALIAN CORPORATION

You have two cows.
Business seems pretty good.
You close the office and go for a few beers to celebrate.

A NEW ZEALAND CORPORATION

You have two cows.
The one on the left looks very attractive…………

"Φιλοσοφίες" Νο1

" Γράφω, λυπημένος, στο ήσυχο δωμάτιό μου, μόνος όπως υπήρξα πάντα,μόνος όπως θα υπάρχω πάντα. Κι αναρωτιέμαι αν η φωνή μου, φαινομενικά τόσο ασήμαντη, δεν ενσαρκώνει την ουσία χιλιάδων φωνών, τη δίψα να μιλήσουν χιλιάδων ζωών, την υπομονή εκατομμυρίων ψυχών υποταγμένων σαν τη δική μου στο καθημερινό πεπρωμένο, στο ανώφελο όνειρο, στην ελπίδα που δεν αφήνει ίχνη. Αυτές τις στιγμές η καρδιά μου χτυπά πιο δυνατά γιατί έχω συνείδηση πως υπάρχει..."

Bernando Soares

Runtime error..

To ανθρώπινο μυαλό έχει όρια.. Αυτό είναι σίγουρο.. Το δικό μου προφανώς και τα ξεπέρασε.. Και τώρα σύμφωνα με τη λαική και πολύ σοφή ρήση.. Έχω πόδια.. και πολλές επαφές με την ελληνική γραφειοκρατία..

Γι αυτό συστείνω προσοχή.. μεγάλη προσοχή.. Στην εγκεφαλική υπερφόρτωση.. Γιατί αλλιώς χάνονται και τα αυγά και τα πασχάλια ( είναι και επίκαιρο ).. Ένα ένα και να είναι καλό..

Κι εγώ ελπίζω μεθαύριο να έχω διαβατήριο στα χέρια μου και να μην κουνάω το μαντίλι στους υπόλοιπους που θα φεύγουν για Ιαπωνία.. Wish me luck...

THE RETURN

Θυμήθηκα ένα υπέροχο post του αγαπητού φίλου Γιάννη.. και αποφάσισα ότι πολύ κράτησε τελικά η αποχή από υπέροχο σπορ του blogging και η εμμονή με ‘την απασχόληση με το απόλυτο τίποτα‘ βλ.facebook..

Ένας μήνας, παρέα μόνο με βιβλία, σημειώσεις και.. facebook.. Εξάρτηση λέμε.. Γι αυτό και πήρα δραστικά μέτρα.. No more facebook, λοιπόν.. Deactivated account και φοβερή διάθεση για παραγωγικότητα, βόλτες στον ήλιο, καφέδες στην παραλία και ανθρώπινη επαφή... Ακόμα και με ανθρώπους που δεν ταιριάζω στο "Compare Hotness" ή δεν έχουμε "compatibility" στις ταινίες που μας αρέσουν.. Αν και εδώ που τα λέμε, μου έχει ήδη λείψει κάπως, η δυνατότητα να "στείλω τον αδερφό μου να πλύνει κανα πιάτο" μέσω του Υπερ-πόκου ( παραδό3ως το αγαπημένο μου application στο fb). Α.. και οι υπέροχες "φιλίες" μου με πρόσωπα της ελληνικής πολιτικής και καλλιτεχνικής πραγματικότητας.. (μέχρι και ο ‘εθνικός μας σταρ-Ευαγγελόπουλος Ανδρέας- με ήθελε για φίλη του... μεγάλη δόξα..)

Δε λέω, είχε και τα ωραία του η όλη φάση.. Ειδικά για τους καλά μυημένους..;) Ωστόσο, δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω γιατί ενώ έχω μια βδομάδα που έχω "απεξαρτηθεί", ακόμα ανοίγοντας τον υπολογιστή μου, θέλω να ανοίξω τη ρημαδοσελίδα.. Ούτε πρωινός καφές να ήταν .. Τρομακτικό..

Και όπως λέει και ο "arxiepiskopos" .. " το fb είναι το πλατωνικό ιδεώδες της αναβλητικότητας... κρίμα που κάποτε θα πεθάνει. ..και τότε όλοι θα γυρίσουμε στις δουλειές μας..."

Οπότε στροφή στο blogging με τις ευλογίες σας, μπας και βρώ έστω λίγο από τον χαμένο χρόνο μου..
Και σε σας πρώην σύντροφοι... Καλή λευτεριά...

Blankets..ένα εικονογραφημένο μυθιστόρημα από τον Craig Thompson

"Μπορεί να βάλει κανείς φωτιά μέσα στον κόρφο του και τα ρούχα του να μην καούν;"

Παγωμένη αμερικανική ενδοχώρα, Ουισκόνσιν και Μίτσιγκαν σε ατέλειωτο χειμώνα, θρησκευτικές κατασκηνώσεις, σχολικές αντι-κοινότητες, οικογενειακές εστίες χωρίς ίχνος ζέστης. Χιονισμένα τοπία και έρημοι δρόμοι με διαφημιστικές πινακίδες "Ο Ιησούς είναι η μόνη ασφάλεια πυρός".
Και ένας έφηβος, για τον οποίο η καλλιτεχνική δημιουργία είναι ο πρώτος καταλύτης που αν δεν τον απελευθερώνει από τον ασφυκτικό κλοιό της ζωής του, σίγουρα τον οδηγεί στην ωριμότητα.
Ο δεύτερος, είναι ο έρωτας με τη Ράινα, και η σύγκρουση καλλιτεχνικής έκφρασης και σεξουαλικότητας, οδηγώντας στη φυγή του ήρωα προς την πραγματική ζωή..

" Παρουσία της Μούσας μου δεν είχα πια ΑΝΑΓΚΗ να ζωγραφίσω. Γιατί να ασχολούμαι με γραμμές και χρώματα, όταν μου έφτανε να την παρατηρώ;"

Tο Blankets αποτελεί ένα τυπικό και εν μέρει αυτοβιογραφικό "μυθιστόρημα ενηλικίωσης". Οι συμπληγάδες που πρέπει να διασχίσει ο Κρεγκ μέχρι την ενηλικίωσή του είναι ισχυρές: από τη μια οι προσδοκίες των γονέων του κι από την άλλη τα αυστηρά μέχρι παραλογισμού διδάγματα της Εκκλησίας (με την καλλιέργεια ενοχών και τύψεων για οτιδήποτε αφορά το σώμα και την άρνηση κάθε επίγειας απόλαυσης ή καλλιτεχνικής δημιουργίας).
Ικανοποιεί ωστόσο ένα "νέο" είδος γραφής, το graphic novel ή αλλιώς "γραφικό" ή εικονογραφημένο μυθιστόρημα - χαρακτηρισμός προσεγγιστικά ακριβής θα λέγαμε. Όχι, δεν είναι ένα κλασσικό κόμικς άλμπουμ ( άλλωστε οι 600 σελίδες του το βγάζουν αυτόματα από την παραγωγική "νόρμα"). Δεν είναι όμως ούτε και κλασικό μυθιστόρημα, δεν έχει παραγράφους, ο λόγος του είναι μόνο διάλογοι σε μπαλονάκια και κείμενα ενταγμένα στις εικόνες - συγκλονιστικά κάδρα, όπως εκείνο του σμικρυνσμένου μικρού παιδιού που κάθεται ανάμεσα στις πελώριες γονεϊκές φιγούρες, που του λένε πόσο τους απογοήτευσε.

Απεικόνιση λεπτομερειών στο χώρο, ακόμα και άψυχων αντικειμένων που λες και παρακολουθούν αυτά που συμβαίνουν ή δε συμβαίνουν. Ένα κεφάλι ελαφιού στον τοίχο, τα χάπια στο φαρμακείο του μπάνιου, το πλυντήριο πιάτων σε λειτουργία. Και κυρίως οι κουβέρτες, που εξελικτικά αποκτούν διαφορετικές σημασίες: προστασία στη δύσκολη παιδική ζωή, αυτοσχέδιο αντίσκηνο σε υποτιθέμενες καταιγίδες, ερωτικό πεδίο αλλά και συναισθηματική αιχμαλωσία σε έναν έρωτα. Όταν δεν καλύπτονται κάτω από αυτές οι δύο ήρωες βγαίνουν στο χιόνι. Στο αφιλόξενο έξω είναι περισσότερο οι εαυτοί τους... Αγνότητα..

Ήταν ένα υπέροχο δώρο γενεθλίων, από μια υπέροχη φίλη... Και άξια θα καταλάβει μια θέση στην πεντάδα των αγαπημένων ‘αναγνωσμάτων‘ του τελευταίου χρόνου..

"Πόσο ικανοποιητικό είναι ν' αφήνεις τα ίχνη σου σε μια λευκή επιφάνεια. Να χαρτογραφείς την πορεία σου - όσο προσωρινή κι αν είναι. "

Steve Jobs, Stanford Commencement Speech 2005

Ο Στήβεν Πωλ Τζομπς (Steven Paul Jobs, γενν. 24 Φεβρουαρίου 1955) είναι ένας από τους συνιδρυτές της Apple και ιδρυτής της Pixar. Έχει χαρακτηριστεί ως οραματιστής στον χώρο των υπολογιστών και πολλές ιδέες του άλλαξαν των τρόπο που οι καταναλωτές χρησιμοποιούν την ψηφιακή τεχνολογία. Ήταν από τους πρώτους που συνέλαβαν την ιδέα του οικιακού προσωπικού υπολογιστή.
Η πρώτη του επιτυχία ήταν ο Macintosh το 1984 ο οποίος ήταν ένας επιτυχημένος εμπορικά υπολογιστής, λόγω της ευχρηστίας του. Το 1986 ίδρυσε την εταιρεία NeXT. Η εταιρεία δημιουργούσε υπολογιστές με το λειτουργικό σύστημα NEXTSTEP, το οποίο ήταν βασισμένο στο Unix. Αν και το εγχείρημα του δεν είχε επιτυχία, αποτέλεσε τη βάση για το λειτουργικό σύστημα MAC OS X.Κατόπιν αγόρασε την εταιρεία Pixar που ανήκε στον Τζορτζ Λούκας, τον δημιουργό του Πολέμου των άστρων. Επόμενη κίνηση του Στηβ Τζομπς ήταν η δημιουργία του λειτουργικού συστήματος Mac OS X το 1999. Το Mac OS X στηρίζεται πάνω στο λειτουργικό UNIX και αυτό εγγυάται ταχύτητα και ασφάλεια.Ο Τζομπς αντιλαμβανόμενος την επανάσταση του Ίντερνετ και της ψηφιακής μουσικής δημιούργησε το 2001 το iPod. Αν και σχετικά ακριβό, η τιμή του ελάχιστα ξεπερνούσε το κόστος παραγωγής. Κύρια πηγή εσόδων ήταν η εφαρμογή iTunes που συνεργάζεται με το iPod και επιτρέπει την νόμιμη αναπαραγωγή μουσικών κομματιών που κοστίζουν ένα δολάριο έκαστο. Το iTunes και το iPod είναι μακράν τα πιο επιτυχημένα προϊόντα στην κατηγορία τους, κατέχοντας ποσοστά αγοράς 88% και 75% αντίστοιχα τον Ιανουάριο του 2007.

Στο video θα παρακολουθήσετε μια ομιλία του Steve Jobs σε αποφοίτους του Stanford. Πολύ ενδιαφέρον να ακούσετε τη δική του πορεία προς την κορυφή..

" stay hungry, stay foolish.." his moto..

Just Hold Me

Comfortable as I am
I need your reassurance
And comfortable as you are
You count the days

But if I wanted silence
I would whisper
And if I wanted loneliness
I'd choose to go
And if i liked rejection
I'd audition
And if I didn't love you
You would know

And why can't you just hold me
And how come it is so hard
And do you like to see me broken
And why do I still care
still care

You say you see the light now
At the end of this narrow hall
I wish it didn't matter
I wish I didn't give you all

But if I wanted silence
I would whisper
And if I wanted loneliness
I'd choose to go
And if i liked rejection
I'd audition
And if I didn't love you
You would know

And why can't you just hold me
And how come it is so hard
And do you like to see me broken
And why do I still care

Poor little misunderstood baby
No one likes a sad face
But I can't remember life without him
I think I did have good days
I think I did have good days

And Why ....
Why can't you just hold me
And how come it is so hard
And do you like to see me broken
And why do I still care

Απολύτως παραδομένη σ’αυτό το τραγούδι..το χαρίζω..

Έλα, χαμογέλα..

"Υπάρχουν στιγμές που όλα σε κουράζουν..ακόμα κι αυτό που κάποτε θα σου έδινε ανάπαυση..Γιατί η προσπάθεια να το αποκτήσεις, ακόμα κι αυτή, σε κουράζει...
Υπάρχουν στιγμές που όλα σου φαίνονται βουνό..που σε εξαγριώνουν...Και τότε πρέπει να καταλάβεις, ότι όλα αυτά συμβαίνουν γιατί απλά δε φοράς μια πανοπλία, για να προστατευτείς από τον κόσμο και τη ζωή σου..Είσαι δυνατός γιατί δεν αποφεύγεις τις αγωνίες σου, τα πάθη και τις επιλογές σου..Να θυμάσαι ..Τελικά νικάει , μόνο όποιος έχει μάθει να μην τα καταφέρνει όλα και πάντα..Δυνατός, είναι όποιος ΜΠΟΡΕΙ και αφήνει τον εαυτό του να νιώσει την αποθάρρυνση, την ανάγκη για παραίτηση..και τελικά να δρά για να σηκωθεί ψηλά..
Όταν το δεις, θα καταλάβεις ότι οι προθεσμίες, η κούραση και όλα όσα σε μπερδεύουν θα είναι τα τρόπαιά σου...Ο φόρος της διάνοιας , πληρώνεται μ’αγρύπνια..‘

Αυτά είναι λίγα λόγια που κάποτε είχα χαρίσει..Και που τώρα τα χαρίζω στον εαυτό μου, διαπιστώνοντας ,ότι μετά από μια εβδομάδα αντιξοότητας, πόνου και κάποιων μικρών τσιμπιμάτων του παρελθόντος, είμαι υπερδιαστασιολογημένη, έχω υπομονή (!!!!) και πολλά χαμόγελα να χαρίζω..ακόμα..
Είναι λόγια που όλοι μας έχουμε τραγουδήσει μαζί με τον Πορτοκάλογλου.."ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό.."
Ας μην τα ξεχνάμε..κι ας είναι τα χαμόγελά μας αληθινά και καθάρια..Κάθε στιγμή..

Σαν έρημα καράβια..

Στίχοι: Υπόγεια Ρεύματα
Μουσική: Υπόγεια Ρεύματα

Σαν έρημα καράβια
και σαν ξωκλήσι στην κορφή
σαν γερακιού πορεία
και σαν ξεκούρδιστη χορδή

Ο χώρος δεδομένος
κι εσύ απ' έξω μια ζωή
ο χρόνος τελειωμένος
πάντα κοντά ποτέ μαζί

Σαν τρίξιμο μεσημεριού
σαν όνειρο κρυμμένο
όπως ανάσα βραδινή
σαν τελευταίο τρένο

Ξερολιθιά και βράχος
άνθρωπος και θεός μαζί
ορίζοντας που σβήνει
στιγμή που δε θα ξαναρθεί

Σαν τρίξιμο μεσημεριού
σαν όνειρο κρυμμένο
όπως ανάσα βραδινή
σαν τελευταίο τρένο

Γραμμές πάντα καμπύλες
ευθείες μόνο στο χαρτί
παράλληλες ευθείες
που τις ενώνει μια σιωπή

Σαν τρίξιμο μεσημεριού
σαν όνειρο κρυμμένο
όπως ανάσα βραδινή
σαν τελευταίο τρένο


‘πάντα κοντά, ποτέ μαζί...‘
P.S.Είδες Αφρούλα μου, δε σε ξέχασα και το ανέβασα..να το διαβάζεις όποτε θέλεις...

Aκρίβεια...

.
Το SHOPPING THERAPY,

Το νέο ΥΠΟΥΛΟ ΟΠΛΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
===============================

Οι εχθροί της κυβέρνησης για να πλήξουν τον μοναδικό αξιόλογο πρωθυπουργό που υπήρξε σε αυτή τη χώρα, μετά από τον πρεσβύτερο ΚΚ, επιδίδονται ασυστόλως σε αγορές, κοινώς στο σόπιν θέραπυ (Shopping Therapy).

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την άνοδο των τιμών και επομένως την αμφισβήτηση της ικανότητος της κυβέρνησης να πατάξει την ακρίβεια (προεκλογική υπόσχεση).

Μου έλεγε γείτονάς μου πως στο φούρνο μας, ένας τύπος-κραγμένος ΠΑΣΟΚΟΣ, πήγε 3 φορές στο φούρνο και αγόρασε 17 κιλά ψωμί. Μετά από λίγη ώρα ο φούρναρης-ως είναι φυσικό σε μια ελεύθερη και ανταγωνιστική αγορά- ανέβασε την τιμή της φρατζόλας κατά 22 λεπτά.

Άλλος μου έλεγε, ότι διάφοροι σαμποταριστές της κυβέρνησης αγοράζουν ανανάδες, ντομάτες, αγγουράκια και στη συνέχεια τα πετάνε στα σκουπίδια.

Προτείνω καλοί μου φίλοι, να τουφεκίζεται με συνοπτικές διαδικασίες όποιος βγαίνει από super market, φούρνο, φαρμακείο, έβγα, ψιλικατζίδικο, κ.λπ.


Άλλωστε ο υπουργός μας ΦΩΛΙΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ το δήλωσε καθαρά και ξάστερα:

Για την ακρίβεια φταίει το shopping therapy!!

Κατόπιν τούτου, ΦΟΛΑ ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ του shopping therapy.


( Πηγή του παραπάνω κειμένου www.press-gr.blogspot.com..)

με του ονείρου το σουγιά στα χέρια..μια τέτοια νύχτα γλυκιά..

Θηβαίος-Πασχαλίδης στο "Δίπλα στο ποτάμι"...
Δυστυχώς δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική στην κρίση μου σχετικά με τη συγκεκριμένη παράσταση...Είναι και οι δυο τους πολύ αγαπημένοι μου, ήταν και η βραδιά που τους επισκέφθηκα πολύ ξεχωριστή...
Το μόνο που θα πω είναι ότι αξίζει μια βόλτα προς τα εκεί..Για μυημένους και μη..Μόνο και μόνο γι αυτή την απίστευτη ένταση και ενέργεια τους , όταν τραγουδούν..

p.s. το δείγμα είναι πολύ μικρό αλλά αντιπροσωπευτικό θα έλεγα..enjoy..

Runtime Erro

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ευγενική χορηγία του video , στη φίλη ηλεκτρολόγα και ξενιτεμένη στο Αμέρικα , Σοφία ... Το τραγούδι αυτό με αγγίζει στα βάθη της ψυχής μου..και το αφιερώνω στο αγαπημένο μου pc..

Highlights of the month ...

Τέλος κι ο Γενάρης του 2008 , λοιπόν ..Με τα dvd του , τις μίζες , τις κηδείες και τις διαδοχές του αλλά και τα χιόνια και τις αλκυονίδες του και τις χειμωνιάτικες ομορφιές του..
Σκεφτόμουν σήμερα τι ξεχωριστό είδα , άκουσα , γεύτικα αυτές τις 31 ημέρες του Γενάρη και διαπίστωσα ότι είναι πολλά...Πάρτε μια ιδέα..

1) Η ξεχωριστή lemonpie που σερβίρεται στο πανέμορφο μαγαζάκι - ζαχαροπλαστείο στη Νέα Ερυθραία , all about lemon .. Μακράν the top of the list ... ( ίσως να συναγωνίζεται δυνατά με τη σοκολάτα υγείας με μαστίχα του Μastiha shop )

2) Η υπέροχη - και κάπως πιο έντονα αλκοολούχα - sangria , σε συνδυασμό με την ανεβαστική μουσική του Marabu , στην Πανόρμου ..

3) H πολύ καλή κωμωδία που ανεβάζεται στο Θέατρο του Ήλιου , με τίτλο ‘Ταξίδια με τη θεία μου‘ .. Απίστευτα μελετημένες ερμηνείες , πηγαίο χιούμορ και 4 ηθοποιοί που ερμηνεύουν 27 ρόλους ( !!!!! )

4) Oι υπέροχες σαλάτες του Ever Green στην Κοραή , σε συνδυασμό με τη θέση του ..μέσα στην καρδιά της πόλης , και τη ζωή να κινείται στους ρυθμούς της..

5) To Public στο Σύνταγμα .. Αυτό που πάντα μας έλειπε .. Μουσική , βιβλία , τεχνολογία ..τα πάντα έχει εκεί μέσα... Τρέξτε να το ανακαλύψετε..

6) Το χαμόγελο της Κατερίνας στο κυλικείο της σχολής , και ο απίστευτος espresso machiatto που για χάρη μου έμαθε να φτιάχνει...

7) Το cd "Aγρύπνια" του Θανάση , που θυμήθηκα μετά από καιρό και που πάντα διαπιστώνω πόσο πολύ μ’αρέσει...και το κρασί που συνήθως συνοδεύει την ακρόαση..

και πολλά πολλά άλλα...μικρά μικρά πραγματάκια που βάζουν αλατοπίπερο στις καθημερινές ρουτίνες και επαναλήψεις..Δοκιμάστε απ’όλα αυτά τουλάχιστον τη lemonpie και θα με θυμηθείτε...και ίσως το Φλεβάρη να έχω προτάσεις και για κάτι αλμυρό...

About Stavros Lantsias..

"Αθωότητα"...Είναι ο τίτλος της υπέροχης μουσικής , που ακούγεται κατά τη διάρκεια της περιήγησης σας στο blog ...Σταύρος Λάντσιας , ο συνθέτης της ( μέλος και της jazz band "Human Touch" , με συνεργάτες τον David Lynch και τον Γιώτη Κιουρτσόγλου ) , ένας αξιολογότατος μουσικός - πιανίστας ... ( εξ’ ου και η επιλογή μου ...) "Eπιστροφή" ο δίσκος στον οποίο περιέχεται ..

Είναι μεγάλη η ιστορία αυτής μου της επιλογής .. Λίγο η απόλυτη έκφραση μέσω του αγαπημένου μου πιάνου , λίγο η απίστευτη εναλλαγή γαλήνης και έντασης που μου προκαλεί , λίγο οι μορφές των προσώπων που μου φέρνει στο μυαλό ... Σίγουρα πάντως μικρή η σημασία αυτών..

Ήταν απίστευτη η αίσθηση που μου προκάλεσαν τα σχόλια κάποιων φίλων , που για πρώτη φορά , την άκουσαν .. και αυτό είναι που μετράει ...

Επιφυλλάσομαι λοιπόν για ακόμη καλύτερη συνέχεια ..

Πέμπτη βράδυ...

Is it he choice or the coinsidence that gives form to every moment?
Aυτό αναρωτιέμαι..Σήμερα, ξημερώματα Παρασκευής..μετά από μια γεμάτη μέρα μου..σίγουρα πολύ μακριά από
ρουτίνες και συνήθειες..Μετά από ένα μπουκάλι ώραιο κόκκινο κρασί και πολλά χαμόγελα..
Δεν ξέρω λοιπόν τι ν’αποφασίσω..Σίγουρα πάντως, αν δεν μπορούσα να επιλέξω να δοκιμάσω , δε θα περνούσα μια όμορφη βραδιά - coinsidence or not..? - γεμάτη με αληθινές σκέψεις και εκφράσεις , γέλια και ανακαλύψεις..
Κάποιες τέτοιες στιγμές είναι που δεν νιώθω ενοχές για προθεσμίες που χάνονται , για πρωινά ξυπνήματα που μετατίθενται , για υποχρεώσεις που αντιμετωπίζονται με χαμόγελα και όχι σοβαρότητα...Στιγμές που σημασία δίνω μόνο σε ότι ζω και με ευχαριστεί και - όπως είπε και ένας σοφός - ‘γράφω‘ εκεί που πρέπει , δήθεν ανθρώπους , δήθεν σχέσεις , δήθεν αγκαλιές και χαμόγελα.. Και ναι , τότε δεν αισθάνομαι για τίποτα από ότι είμαι, ένοχη , μπορώ να εμπιστεύομαι, να νιώθω ικανοποιημένη και ασφαλής , έξω από κάθε τι σκληρό , ψεύτικο ή επίφοβο ...

So , I can choose.. maybe the wrong one choice ... but who knows ??
Κάποιες τέτοιες μέρες που φυσάει , ο αέρας δίνει στα πάντα μια παράξενη δύναμη ...

Thanx to a friend..

Sokratis Malamas - Prigkipesa

Aφιερωμένο στη μεγάλη πρωταγωνίστρια του video clip..Αφροδίτη..

Ένας μικρός πρίγκιπας...(σκόρπιες σκέψεις μετά από το διάβασμα ενός ‘παλιού’ μου βιβλίου)

Η κούραση έχει σταλάξει στα μάτια μου το γλυκό της δηλητήριο..Κι όμως , η αγρύπνια που μου προκαλούν τόσες εικόνες , τόσοι ήχοι , τόσα όμορφα πράγματα της ζωής , είναι τόσο πιο δυνατή από την ανάγκη που έχει το σώμα μου για ξεκούραση...
Είμαι ένα παιδί , παραδομένο στο παιχνίδι που μόλις του χάρισαν..
και δε θέλω να χάσω ούτε λεπτό , με τα βλέφαρα μου κλειστά , από αυτή την ευτυχία..
Μακάρι να μπορούσα ν΄αποτυπώσω αυτή την τόσο εξωπραγματική αλλά , ταυτόχρονα , πέρα για πέρα , αληθινή αντίληψη της ζωής μου...
Να την έχω για παυσίπονο τις στιγμές που ξεχνάω , πόσο όμορφα πράγματα υπάρχουν για ν’ανακαλύψεις..πόσες μικρές και καλά κρυμμένες λεπτομέρειες μπορούν να κάνουν ένα χαμόγελο να λάμψει πραγματικά...
Δεν είμαι ρομαντική..δεν πιστεύω στα όνειρα..
Απλά , υπάρχουν στιγμές που όλα με κουράζουν..όλα μου φαίνονται βουνό..με εξαγριώνουν...Κι αυτό συμβαίνει γιατί δεν αποφεύγω τις αγωνίες, τα πάθη ή τις επιλογές μου...Και τότε θέλω να θυμάμαι , πόσο συναρπαστική είναι η ζωή μου..πόσο εύκολα οι προθεσμίες, η κούραση , η απογοήτευση μπορούν να γίνουν τρόπαιά της..
Με έναν καφέ κι ένα γλυκό , όμορφη μουσική και έναν φίλο στο πλευρό σου..

Η ιστορία του μικρού πρίγκιπα , είναι ένα μαγικό παραμύθι γραμμένο για μικρούς και μεγάλους..
Ένα παραμυθένιο πλάσμα , που είναι ερωτευμένο με ένα τριαντάφυλλο , που παρηγορεί τη μοναξιά του με ηλιοβασιλέματα , που αναζητάει την αλήθεια , τις μοναδικές στιγμές που δικαιώνουν τη ζωή..Ένα ’διάφανο’ και απρόβλεπτο παιδί..