Ένας μικρός πρίγκιπας...(σκόρπιες σκέψεις μετά από το διάβασμα ενός ‘παλιού’ μου βιβλίου)

Η κούραση έχει σταλάξει στα μάτια μου το γλυκό της δηλητήριο..Κι όμως , η αγρύπνια που μου προκαλούν τόσες εικόνες , τόσοι ήχοι , τόσα όμορφα πράγματα της ζωής , είναι τόσο πιο δυνατή από την ανάγκη που έχει το σώμα μου για ξεκούραση...
Είμαι ένα παιδί , παραδομένο στο παιχνίδι που μόλις του χάρισαν..
και δε θέλω να χάσω ούτε λεπτό , με τα βλέφαρα μου κλειστά , από αυτή την ευτυχία..
Μακάρι να μπορούσα ν΄αποτυπώσω αυτή την τόσο εξωπραγματική αλλά , ταυτόχρονα , πέρα για πέρα , αληθινή αντίληψη της ζωής μου...
Να την έχω για παυσίπονο τις στιγμές που ξεχνάω , πόσο όμορφα πράγματα υπάρχουν για ν’ανακαλύψεις..πόσες μικρές και καλά κρυμμένες λεπτομέρειες μπορούν να κάνουν ένα χαμόγελο να λάμψει πραγματικά...
Δεν είμαι ρομαντική..δεν πιστεύω στα όνειρα..
Απλά , υπάρχουν στιγμές που όλα με κουράζουν..όλα μου φαίνονται βουνό..με εξαγριώνουν...Κι αυτό συμβαίνει γιατί δεν αποφεύγω τις αγωνίες, τα πάθη ή τις επιλογές μου...Και τότε θέλω να θυμάμαι , πόσο συναρπαστική είναι η ζωή μου..πόσο εύκολα οι προθεσμίες, η κούραση , η απογοήτευση μπορούν να γίνουν τρόπαιά της..
Με έναν καφέ κι ένα γλυκό , όμορφη μουσική και έναν φίλο στο πλευρό σου..

Η ιστορία του μικρού πρίγκιπα , είναι ένα μαγικό παραμύθι γραμμένο για μικρούς και μεγάλους..
Ένα παραμυθένιο πλάσμα , που είναι ερωτευμένο με ένα τριαντάφυλλο , που παρηγορεί τη μοναξιά του με ηλιοβασιλέματα , που αναζητάει την αλήθεια , τις μοναδικές στιγμές που δικαιώνουν τη ζωή..Ένα ’διάφανο’ και απρόβλεπτο παιδί..