Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Runtime error..

To ανθρώπινο μυαλό έχει όρια.. Αυτό είναι σίγουρο.. Το δικό μου προφανώς και τα ξεπέρασε.. Και τώρα σύμφωνα με τη λαική και πολύ σοφή ρήση.. Έχω πόδια.. και πολλές επαφές με την ελληνική γραφειοκρατία..

Γι αυτό συστείνω προσοχή.. μεγάλη προσοχή.. Στην εγκεφαλική υπερφόρτωση.. Γιατί αλλιώς χάνονται και τα αυγά και τα πασχάλια ( είναι και επίκαιρο ).. Ένα ένα και να είναι καλό..

Κι εγώ ελπίζω μεθαύριο να έχω διαβατήριο στα χέρια μου και να μην κουνάω το μαντίλι στους υπόλοιπους που θα φεύγουν για Ιαπωνία.. Wish me luck...

Τρίτη 15 Απριλίου 2008

THE RETURN

Θυμήθηκα ένα υπέροχο post του αγαπητού φίλου Γιάννη.. και αποφάσισα ότι πολύ κράτησε τελικά η αποχή από υπέροχο σπορ του blogging και η εμμονή με ‘την απασχόληση με το απόλυτο τίποτα‘ βλ.facebook..

Ένας μήνας, παρέα μόνο με βιβλία, σημειώσεις και.. facebook.. Εξάρτηση λέμε.. Γι αυτό και πήρα δραστικά μέτρα.. No more facebook, λοιπόν.. Deactivated account και φοβερή διάθεση για παραγωγικότητα, βόλτες στον ήλιο, καφέδες στην παραλία και ανθρώπινη επαφή... Ακόμα και με ανθρώπους που δεν ταιριάζω στο "Compare Hotness" ή δεν έχουμε "compatibility" στις ταινίες που μας αρέσουν.. Αν και εδώ που τα λέμε, μου έχει ήδη λείψει κάπως, η δυνατότητα να "στείλω τον αδερφό μου να πλύνει κανα πιάτο" μέσω του Υπερ-πόκου ( παραδό3ως το αγαπημένο μου application στο fb). Α.. και οι υπέροχες "φιλίες" μου με πρόσωπα της ελληνικής πολιτικής και καλλιτεχνικής πραγματικότητας.. (μέχρι και ο ‘εθνικός μας σταρ-Ευαγγελόπουλος Ανδρέας- με ήθελε για φίλη του... μεγάλη δόξα..)

Δε λέω, είχε και τα ωραία του η όλη φάση.. Ειδικά για τους καλά μυημένους..;) Ωστόσο, δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω γιατί ενώ έχω μια βδομάδα που έχω "απεξαρτηθεί", ακόμα ανοίγοντας τον υπολογιστή μου, θέλω να ανοίξω τη ρημαδοσελίδα.. Ούτε πρωινός καφές να ήταν .. Τρομακτικό..

Και όπως λέει και ο "arxiepiskopos" .. " το fb είναι το πλατωνικό ιδεώδες της αναβλητικότητας... κρίμα που κάποτε θα πεθάνει. ..και τότε όλοι θα γυρίσουμε στις δουλειές μας..."

Οπότε στροφή στο blogging με τις ευλογίες σας, μπας και βρώ έστω λίγο από τον χαμένο χρόνο μου..
Και σε σας πρώην σύντροφοι... Καλή λευτεριά...

Blankets..ένα εικονογραφημένο μυθιστόρημα από τον Craig Thompson


"Μπορεί να βάλει κανείς φωτιά μέσα στον κόρφο του και τα ρούχα του να μην καούν;"

Παγωμένη αμερικανική ενδοχώρα, Ουισκόνσιν και Μίτσιγκαν σε ατέλειωτο χειμώνα, θρησκευτικές κατασκηνώσεις, σχολικές αντι-κοινότητες, οικογενειακές εστίες χωρίς ίχνος ζέστης. Χιονισμένα τοπία και έρημοι δρόμοι με διαφημιστικές πινακίδες "Ο Ιησούς είναι η μόνη ασφάλεια πυρός".
Και ένας έφηβος, για τον οποίο η καλλιτεχνική δημιουργία είναι ο πρώτος καταλύτης που αν δεν τον απελευθερώνει από τον ασφυκτικό κλοιό της ζωής του, σίγουρα τον οδηγεί στην ωριμότητα.
Ο δεύτερος, είναι ο έρωτας με τη Ράινα, και η σύγκρουση καλλιτεχνικής έκφρασης και σεξουαλικότητας, οδηγώντας στη φυγή του ήρωα προς την πραγματική ζωή..

" Παρουσία της Μούσας μου δεν είχα πια ΑΝΑΓΚΗ να ζωγραφίσω. Γιατί να ασχολούμαι με γραμμές και χρώματα, όταν μου έφτανε να την παρατηρώ;"

Tο Blankets αποτελεί ένα τυπικό και εν μέρει αυτοβιογραφικό "μυθιστόρημα ενηλικίωσης". Οι συμπληγάδες που πρέπει να διασχίσει ο Κρεγκ μέχρι την ενηλικίωσή του είναι ισχυρές: από τη μια οι προσδοκίες των γονέων του κι από την άλλη τα αυστηρά μέχρι παραλογισμού διδάγματα της Εκκλησίας (με την καλλιέργεια ενοχών και τύψεων για οτιδήποτε αφορά το σώμα και την άρνηση κάθε επίγειας απόλαυσης ή καλλιτεχνικής δημιουργίας).
Ικανοποιεί ωστόσο ένα "νέο" είδος γραφής, το graphic novel ή αλλιώς "γραφικό" ή εικονογραφημένο μυθιστόρημα - χαρακτηρισμός προσεγγιστικά ακριβής θα λέγαμε. Όχι, δεν είναι ένα κλασσικό κόμικς άλμπουμ ( άλλωστε οι 600 σελίδες του το βγάζουν αυτόματα από την παραγωγική "νόρμα"). Δεν είναι όμως ούτε και κλασικό μυθιστόρημα, δεν έχει παραγράφους, ο λόγος του είναι μόνο διάλογοι σε μπαλονάκια και κείμενα ενταγμένα στις εικόνες - συγκλονιστικά κάδρα, όπως εκείνο του σμικρυνσμένου μικρού παιδιού που κάθεται ανάμεσα στις πελώριες γονεϊκές φιγούρες, που του λένε πόσο τους απογοήτευσε.

Απεικόνιση λεπτομερειών στο χώρο, ακόμα και άψυχων αντικειμένων που λες και παρακολουθούν αυτά που συμβαίνουν ή δε συμβαίνουν. Ένα κεφάλι ελαφιού στον τοίχο, τα χάπια στο φαρμακείο του μπάνιου, το πλυντήριο πιάτων σε λειτουργία. Και κυρίως οι κουβέρτες, που εξελικτικά αποκτούν διαφορετικές σημασίες: προστασία στη δύσκολη παιδική ζωή, αυτοσχέδιο αντίσκηνο σε υποτιθέμενες καταιγίδες, ερωτικό πεδίο αλλά και συναισθηματική αιχμαλωσία σε έναν έρωτα. Όταν δεν καλύπτονται κάτω από αυτές οι δύο ήρωες βγαίνουν στο χιόνι. Στο αφιλόξενο έξω είναι περισσότερο οι εαυτοί τους... Αγνότητα..

Ήταν ένα υπέροχο δώρο γενεθλίων, από μια υπέροχη φίλη... Και άξια θα καταλάβει μια θέση στην πεντάδα των αγαπημένων ‘αναγνωσμάτων‘ του τελευταίου χρόνου..

"Πόσο ικανοποιητικό είναι ν' αφήνεις τα ίχνη σου σε μια λευκή επιφάνεια. Να χαρτογραφείς την πορεία σου - όσο προσωρινή κι αν είναι. "