Για τους μικρούς μας πρίγκιπες..

Δημητράκης, ετών 7 : "Φίλε μου, την αγαπάω.. αγαπάω τη Ζωή.. Είναι κακό αυτό;"
Nικόλας, ετών 7: "Αυτή σε αγαπάει ...;"
Δημητράκης: " ... ναι , μ’ αγαπάει κι αυτή .. μου το είπε.. αγαπιόμαστε.."
Νικόλας: " ε τότε.. δεν είναι κακό.. καλό είναι..."

"Ενήλικη" συζήτηση μεταξύ ανθρώπων αληθινών.. μεταξύ παιδιών..

Παιδιών που ήδη αντιλαμβάνονται πως δεν αρκεί μονάχα να αγαπάς, αλλά και να σ’ αγαπούν.. και πως αυτό ίσως και να μην είναι αυτονόητο..

Παιδιών, που χαμογελούν χωρίς λόγο, που αναζητούν την αλήθεια, την στοργή, τη ζεστασιά, τις μοναδικές στιγμές που δικαιώνουν τη ζωή..

Παιδιών.. ανθρώπων με βλέμμα διάφανο, και με χέρια απλωμένα..

Παγκόσμια ημέρα του Παιδιού, η σημερινή.. του νεογέννητου, του παιδιού, του εφήβου.. Μια ακόμα ημερομηνία, ή .. μια μέρα προσπάθειας να έρθουμε αντιμέτωποι με τα όνειρα τους για ένα καλύτερο αύριο, για ίσες συνθήκες διαβίωσης σε έναν καλύτερο κόσμο...;

Δυστυχώς, μια μέρα δεν αρκεί.. Δεν αρκούν ίσως, ούτε τα γεγονότα με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, για να μας ευαισθητοποιήσουν..

Ας θυμόμαστε ωστόσο, πως ο άνθρωπος έχει αναφαίρετα δικαιώματα, από τη στιγμή που έρχεται σ’ αυτό τον κόσμο.. Δικαίωμα στην υγιή διαβίωση, στη ζωή, στην εκπαίδευση..
Γιατί η αυτονόητη έννοια της "διαβίωσης να δίνει την θέση της στον αγώνα «επιβίωσης» για κάποια παιδιά..;"

Γιατί να μην μας ευαισθητοποιεί η τραγική πραγματικότητα, της παιδικής και καταναγκαστικής εργασίας, της κακοποίησης, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, του υποσιτισμού, της έλλειψη στοιχειώδους εκπαίδευσης και υγείας, της παιδικής δουλείας, του θανάτου..;

Ας γίνουν όλα όσα ζήσαμε τις τελευταίες μέρες, η αφορμή για να ανταποκριθούμε στην ανάγκη τους.. Να συμμετάσχουμε στην προσπάθεια, και να φτιάξουμε έναν υγιή κόσμο για να ζήσουν, να μεγαλώσουν, να ερωτευτούν, να ονειρεύονται..

Ας τους αφήσουμε χώρο, να είναι οι μικροί μας πρίγκιπες.. γιατί κι εμείς το χρειαζόμαστε..



"Sweet innocent child, with your open eyes,
you΄ve seen us foul,
we really are
And I know that we will be tomorrow to their
how can held this glory day?
And I wish that this world will embrace you from magic stars and mystery...
My open heart...

Why did we make it so hard, this life is so complicated
until we see it through the eyes of a child..."

PS. Ο Αλέξανδρος που τόσο άδικα χάθηκε, έλεγε πως αισθανόταν ασφαλής που ζούσε στο Ψυχικό, μιας και εκεί υπήρχε πολύ καλή αστυνόμευση..
Μου θυμίζει αυτή την εικόνα..