Τρίτη 12 Μαΐου 2009

"Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε.."


"Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει
είναι π' ονειρεύομαι σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα, σαν να 'ταν επιβάτες

Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή
ποιο φορείο θα μας κουβαλήσει
Βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί
που δεν έχει σώμα να ψηφίσει, να ψηφίσει

Σαν κουκιά μετρώ τα λόγια του καμπούρη
πίσω απ' το λευκό πανί, μέσα απ' το κιβούρι
Μα όσο κι αν μετρώ, κάτι περισσεύει
Τρύπια είν' η αγάπη μας και δε μας προστατεύει

Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή
κόκκινο αυγό ή καρναβάλια
Μέσα από την κάλπη, τη στατιστική
μάς κοιτάει ο Χάρος και τού τρέχουνε τα σάλια

Σαν σκιές γλιστρούν λόγια και εικόνες
κάρα σκουπιδιάρικα φεύγουν οι χειμώνες
Κι αν δεν ντρέπεσαι να γυρίσεις πίσω
έλα στην παράσταση να σε γιουχαίσω

Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή
ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί
που δεν έχει απόψε πού να πάει, πού να πάει..."



Στη μνήμη του Ευγένιου Σπαθάρη, ενός μεγάλου λαικού καλλιτέχνη.. Ο οποίος αποτύπωσε την ελληνική πραγματικότητα όσο κανείς άλλος..

Γιατί όντως ο Έλληνας πάντα "νηστικός" θα κοιμάται...όσο φάει ..και όσο κι αν πιεί...

2 σχόλια:

ikor είπε...

Ο Καραγκιόζης είναι ίσως το τελευταίο ελληνικό cartoon! Μεγάλη μορφή, με πυκνότητα σε λαϊκή σοφία.

Ωραίος άνθρωπος ο Σπαθάρης, δόθηκε σε κάτι τόσο ιδιαίτερο... Έκανε το θέατρο σκιών τέχνη. Ενώ άλλοι το κάνουν τρόπο ζωής, όχι για να ψυχαγωγούν, αλλά για να κρύβονται!

Unknown είπε...



thank you

سعودي اوتو