"Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει είναι π' ονειρεύομαι σαν τον καραγκιόζη Φίλους και εχθρούς στις φριχτές μου πλάτες όμορφα να σήκωνα, σαν να 'ταν επιβάτες
Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή ποιο φορείο θα μας κουβαλήσει Βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί που δεν έχει σώμα να ψηφίσει, να ψηφίσει
Σαν κουκιά μετρώ τα λόγια του καμπούρη πίσω απ' το λευκό πανί, μέσα απ' το κιβούρι Μα όσο κι αν μετρώ, κάτι περισσεύει Τρύπια είν' η αγάπη μας και δε μας προστατεύει
Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή κόκκινο αυγό ή καρναβάλια Μέσα από την κάλπη, τη στατιστική μάς κοιτάει ο Χάρος και τού τρέχουνε τα σάλια
Σαν σκιές γλιστρούν λόγια και εικόνες κάρα σκουπιδιάρικα φεύγουν οι χειμώνες Κι αν δεν ντρέπεσαι να γυρίσεις πίσω έλα στην παράσταση να σε γιουχαίσω
Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή ποια αγάπη τάχα μας φυσάει Βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί που δεν έχει απόψε πού να πάει, πού να πάει..."
Στη μνήμη του Ευγένιου Σπαθάρη, ενός μεγάλου λαικού καλλιτέχνη.. Ο οποίος αποτύπωσε την ελληνική πραγματικότητα όσο κανείς άλλος..
Γιατί όντως ο Έλληνας πάντα "νηστικός" θα κοιμάται...όσο φάει ..και όσο κι αν πιεί...
Μπαίνοντας βιαστικά, και περιμένοντας στο bar για ένα μπουκαλάκι νερό, παρατηρώ μια απίστευτη τοιχογραφία, μια ζωγραφιά πολύ γνώριμη.. Απ' αυτές, που ζουν μαζί σου στην καθημερινότητα της μεγάλης πόλης, που την ομορφαίνουν και τη χρωματίζουν, αλλά εσύ είσαι τόσο βιαστικός για να τις προσέξεις.. Η ομορφιά όμως σπάνια προσπερνιέται.. ή μάλλον, κάποια στιγμή σου επιβάλλεται..
Δεν ήταν graffiti, ( τα οποία δεν πολυσυμπαθώ, το ομολογώ..) παρότι μπορείς να τύχει να δεις κάτι παρόμοιο, σε τοίχους πολυκατοικιών, σε προστατευτικά ρολά βιτρινών, ή πάνω σε διαφημιστικές αφίσες..
" Στα τελευταία του έργα, επιλέγει πρόσωπα και αισθήματα. Με ορθάνοιχτα χρωματιστά μάτια, θρυμματισμένα σώματα, σε μερικές περιπτώσεις εν δυνάμει και άλλοτε παραλυμένα, οι προσωπικότητες του Βασμουλάκη, συζητούν με το κοινό, με τον πιο καυστικό και εύγλωττο τρόπο. Hey Ho! Here you go, ever so high! φωνάζουν, μέσα από τους στίχους του Syd Barrett, επαναστατώντας απέναντι σε κρυφούς, και ίσως ερωτικούς, αντιπάλους τους, αλλά ουσιαστικά, απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό.."
Την προηγούμενη εβδομάδα ο Αλέξανδρος σχεδίασε το εξώφυλλο της Athens Voice, ενώ αύριο, εγκαινιάζεται, στην Γκαλερί Αντωνοπούλου, η πρώτη ατομική του έκθεση, η οποία και θα διαρκέσει εώς τις 5 Μαρτίου..
Εγώ θέλω να είμαι εκεί.. Για την ομορφιά που επιβάλλει, στο τοπίο της ζωής μου.. αλλά και γιατί είναι ένας καλλιτέχνης, της γενιάς μας, της πραγματικότητας μας, της "γλώσσας" μας..
..και ίσως γιατί, τα έργα του με κάνουν να αντιλαμβάνομαι τα -ελαφρώς παραφρασμένα- λόγια του Ελύτη, ότι:
"η τέχνη είναι η μόνη εναπομένουσα πολέμιος της ισχύος που κατήντησε να έχει στους καιρούς μας η ποσοτική αποτίμηση των αξιών..είναι ο μόνος χώρος όπου η δύναμη του αριθμού, δεν έχει πέραση.."
Το όνομα του αμυδρά ακούγεται στα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης..
Ωστόσο, ο Yo Yo Ma είναι ένας από τους σπουδαιότερους τσελίστες, της διεθνούς μουσικής σκηνής, με ρεπερτόριο, ξεχωριστό, και πολυποίκιλο..
Δείγματα της ικανότητας του να εναλλάσσει το ρεπερτόριό του, αποτελούν οι πολυάριθμες ηχογραφήσεις, κλασσικής μουσικής, Μπαρόκ έργων, Αμερικάνικης bluegrass μουσικής, παραδοσιακών Κινέζικων μελωδιών, Αργεντίνικων Τangos του συνθέτη Astor Piazzolla, καθώς ακόμη και μουσική του μοντέρνου μινιμαλιστή Philip Glass...
Την άνοιξη του 2003, στη Ρώμη, ο μεγάλος Ιταλός συνθέτης, Ennio Morricone, ηχογράφησε μερικά από τα μεγαλύτερα έργα του, διασκευασμένα για τσέλο, σε συνεργασία με τον Yo Yo Ma..
Ο Μοrricone είπε γι΄αυτόν:
" Όταν έκανε εξάσκηση, παρατηρούσα το δοξάρι του, και πρέπει να πω πως για να μπορεί να παίζει κανείς έτσι, χρειάζεται βαθιά μελέτη.. Η σύνδεση μεταξύ του σώματος, του μπράτσου και του οργάνου του ωστόσο, μ΄έκανε να συνειδητοποιήσω πως, δεν ήταν μόνο η μελέτη.. Ήταν η ψυχή του.. μέσα απ' την οποία έβγαινε αυτός ο υπέροχος ήχος.."
Ο Μa πρίν λίγες μέρες, συμμετείχε στην τελετή ορκωμοσίας του νέου προέδρου της Αμερικής.. και ήταν ένας σημαντικός λόγος να γίνει αναφορά σ' αυτόν και το έργο του, και στην Ελλαδίτσα μας.. ( στη ΝΕΤ φυσικά, οι άλλοι έδειχναν τη Beyonce και τα φορέματα της κας Obama..)
Δεν πειράζει.. Έστω κι έτσι, ας δίνεται η αφορμή, να ξεφεύγει λίγο ο νους και η ψυχή, από τα ίδια και τα ίδια, τα επιβαλλόμενα και χιλιοφαγωμένα.. ( τρέμε Πέγκυ..!!! )
Καλή χρονιά γεμάτη μουσικές, χρώματα και χαμόγελα..
Δημητράκης, ετών 7 : "Φίλε μου, την αγαπάω.. αγαπάω τη Ζωή.. Είναι κακό αυτό;" Nικόλας, ετών 7: "Αυτή σε αγαπάει ...;" Δημητράκης: " ... ναι , μ’ αγαπάει κι αυτή .. μου το είπε.. αγαπιόμαστε.." Νικόλας: " ε τότε.. δεν είναι κακό.. καλό είναι..."
"Ενήλικη" συζήτηση μεταξύ ανθρώπων αληθινών.. μεταξύ παιδιών..
Παιδιών που ήδη αντιλαμβάνονται πως δεν αρκεί μονάχα να αγαπάς, αλλά και να σ’ αγαπούν.. και πως αυτό ίσως και να μην είναι αυτονόητο..
Παιδιών, που χαμογελούν χωρίς λόγο, που αναζητούν την αλήθεια, την στοργή, τη ζεστασιά, τις μοναδικές στιγμές που δικαιώνουν τη ζωή..
Παιδιών.. ανθρώπων με βλέμμα διάφανο, και με χέρια απλωμένα..
Παγκόσμια ημέρα του Παιδιού, η σημερινή.. του νεογέννητου, του παιδιού, του εφήβου.. Μια ακόμα ημερομηνία, ή .. μια μέρα προσπάθειας να έρθουμε αντιμέτωποι με τα όνειρα τους για ένα καλύτερο αύριο, για ίσες συνθήκες διαβίωσης σε έναν καλύτερο κόσμο...;
Δυστυχώς, μια μέρα δεν αρκεί.. Δεν αρκούν ίσως, ούτε τα γεγονότα με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι, για να μας ευαισθητοποιήσουν..
Ας θυμόμαστε ωστόσο, πως ο άνθρωπος έχει αναφαίρετα δικαιώματα, από τη στιγμή που έρχεται σ’ αυτό τον κόσμο.. Δικαίωμα στην υγιή διαβίωση, στη ζωή, στην εκπαίδευση.. Γιατί η αυτονόητη έννοια της "διαβίωσης να δίνει την θέση της στον αγώνα «επιβίωσης» για κάποια παιδιά..;" Γιατί να μην μας ευαισθητοποιεί η τραγική πραγματικότητα, της παιδικής και καταναγκαστικής εργασίας, της κακοποίησης, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, του υποσιτισμού, της έλλειψη στοιχειώδους εκπαίδευσης και υγείας, της παιδικής δουλείας, του θανάτου..;
Ας γίνουν όλα όσα ζήσαμε τις τελευταίες μέρες, η αφορμή για να ανταποκριθούμε στην ανάγκη τους.. Να συμμετάσχουμε στην προσπάθεια, και να φτιάξουμε έναν υγιή κόσμο για να ζήσουν, να μεγαλώσουν, να ερωτευτούν, να ονειρεύονται..
Ας τους αφήσουμε χώρο, να είναι οι μικροί μας πρίγκιπες.. γιατί κι εμείς το χρειαζόμαστε..
"Sweet innocent child, with your open eyes, you΄ve seen us foul, we really are And I know that we will be tomorrow to their how can held this glory day? And I wish that this world will embrace you from magic stars and mystery... My open heart...
Why did we make it so hard, this life is so complicated until we see it through the eyes of a child..."
PS. Ο Αλέξανδρος που τόσο άδικα χάθηκε, έλεγε πως αισθανόταν ασφαλής που ζούσε στο Ψυχικό, μιας και εκεί υπήρχε πολύ καλή αστυνόμευση.. Μου θυμίζει αυτή την εικόνα..
"..Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν ...ανακαλύπτονται. Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος». (...)
Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ."
Ντοκουμέντο συγκλονιστικό.. και πόσο επίκαιρο.. Γιατί να είναι και διαχρονικό; Γιατί ;
P.S. Aκούστε απόσπασμα από τη συνέντευξη της Λ.Κανέλη στο δελτίο του Mega..
"...Εγινε φόνος, αναίτιος, εν ψυχρώ και πήρε η Αθήνα φωτιά. Μετά η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, τα Γιάννενα, το Ηράκλειο, η Κομοτηνή και οι καρδιές μας. Φωτιά δίκαιη!
Που εκφράζει όλους αυτούς τους πρίγκιπες πιτσιρικάδες, που τους αφήκανε χωρίς προσδοκίες, που τους φτιάξανε μάντρες για δουλειά με 500-700 ευρώ, που ύστερα από δέκα χρόνια θα τα κάνουν 850, που τους φτιάξανε μαντριά-κανάλια στην τηλεόραση να βλέπουν αηδίες, που τους καταδικάσανε στην ανεργία, στην ευέλικτη εργασία, που τους δουλεύουνε, τους έχουνε φορτώσει ένα κάρο μπαρούφες.
Κι ανάψαν τα τοπία! Και πήρε η φωτιά παραμάζωμα, τον εμποράκο, τον μεροκαματιάρη, τον γείτονα, τον ψιλικατζή -αυτοί φταίνε; Τράπεζα είναι ο μπακάλης ή ο παιχνιδάς και του ρημάζεις τον κόπο; Από πού παίρνεις το δικαίωμα για βία δίχως στόχο; ....
Βγήκε χθες ο κ. Πρωθυπουργός κι εξέφρασε τη λύπη του. Δήλωσε, ανάμεσα στα άλλα, ότι «η πολιτεία θα πράξει, όπως οφείλει, ό,τι είναι δυνατόν ώστε η χθεσινή τραγωδία να μην επαναληφθεί». Δηλαδή δεν θα ξαναπυροβολήσουν μπάτσοι Τσιγγάνο στο σβέρκο είτε μέσα είτε έξω απ' το ντατσούν; δεν θα ξανακατεβάσουν τα βρακιά μετανάστη να τον κατουρήσουν εν Μέση Οδώ οι θαυμαστές της μπατσανδρείας; δεν θα ξανακυνηγήσουν φτωχοδιάβολο έως θανάτου από... γκρεμοτσάκισμα; δεν θα ξανακινηθούν ζαρντινιέρες εναντίον φοιτητών να τους πλακώσουν στο ξύλο; Σίγουρο;
Ο φόνος αυτός είναι πολιτικός φόνος. Τον διέπραξε μια χώρα ξεχαρβαλωμένη. Δηλαδή η κυβέρνησή της. Οπου οι ευθύνες πάντα διαχέονται. Οπου η μαζική εθνική μας ψυχανάλυση από τους τηλεοπτικούς μαϊντανούς κάθε βράδυ στις οκτώ είναι η μόνη μας διακυβέρνηση. Οπου η επικοινωνιακή αντιμετώπιση είναι το καλύτερο που μπορούμε να επιδείξουμε σε μια χώρα που σπάνε τα σπυριά της το ένα μετά το άλλο και κάθε υπόθεση «κλείνει» με το ξέσπασμα μιας άλλης. Οι υποκλοπές έκλεισαν την υπόθεση Σινούκ, τις υποκλοπές οι φωτιές, τις φωτιές η υπόθεση Ζήμενς, τη Ζήμενς το Βατοπέδι, το Βατοπέδι ο φόνος κι αύριο Κύριος οίδε (πιθανόν και ο κ. Καρχιμάκης) τι μας ξημερώνει, σε όσους δηλαδή θα ξημερώσει, αν δεν μας φάει λάχανο ο μπάτσος που μας φυλάει, αν δεν μας κάψει ο αυτόκλητος σωτήρας μας, αν δεν πάθουμε εγκεφαλικό από τους τηλεοπτικούς μας μαϊντανούς κι αν δεν επινοήσουν τα γκόλντεν μπόις κάποιο ακόμα τοξικό κόλπο για το καλό τους. ........
Εχουν αποξενωθεί οι πολίτες απ' την πολιτική. Κι απ' όσους απέμειναν, το πολύ κοπαδίτες κι οπαδοί του δικομματισμού οι περισσότεροι, διχασμένοι μεταξύ τους οι αριστεροί -τι μένει; Φόνοι και φωτιές. Φθόνος και φόβος.
«Κλέφτες κι αστυνόμοι», μια φάρσα που υποκαθιστά και ευτελίζει την τραγική μας πραγματικότητα..."
Αυτό είχε να δηλώσει ο -παραλίγο παραιτηθέν- Υπουργός μας..
Δεν καίγεται η Αθήνα.. Η αστυνομία προφυλάσσει τα πάντα.. Οι πυρκαγιές σβήνουν αμέσως αφού φύγουν οι κάμερες.. Δεν υπάρχει κίνδυνος για κανέναν άνθρωπο.. Οι περιουσίες έχουν διαφυλαχθεί, όπως άλλωστε είχε υποσχεθεί ο Πρωθυπουργός μας.. Θα μπορούσαν πολύ περισσότερα πράγματα να βρίσκονται " υπό διακινδύνευση ".. Δημοκρατία Παντού.. Καλά είμαστε δηλαδή..
Καλά κρασιά, λέω εγώ.. Αχρηστία.. Αναξιοπιστία σε όλα.. στα λόγια, στις ενέργειες, στις αντιδράσεις.. "Επικοινωνιακά τρικ" τέτοιες ώρες.. "Ασύμμετρες απειλές" παντού..
Ποιόν κοροιδεύουν δεν ξέρω.. Τα μάτια μας, τις ψυχές παιδιών, τις ζωές ανθρώπων.. Οι "φρουροί" μπορούν να ξυλοκοπούν και να δολοφονούν παιδιά.. όμως στέκουν ανήμποροι απέναντι στο καθήκον τους.. Το πραγματικό καθήκον τους, να διασφαλίζουν την τάξη.. Και η πόλη καίγεται..
Και "ξεχνιέται" ο θάνατος μιας ψυχής μπροστά σ’ αυτή την καταστροφή.. Και "ξεχνιέται" η σημερινή μαθητική διαδήλωση που με ψυχή και συνθήματα, μας απέδειξε πως η ερχόμενη γενιά, δεν κρύβεται μέσα στα παπλώματα..
Δείτε εδώ φωτογραφίες που το Reuters μεταδίδει σε ολόκληρο τον κόσμο..
